Lambretta m (A) 125

Lambretta 125 m (A), de scooter waarmee het allemaal begon bij Innocenti, werd vanaf oktober 1947 geproduceerd in Milaan. In oktober 1948 waren er 9669 stuks geproduceerd. Over het algemeen was de 125 A een redelijk geprijsde en, voor die tijd, zeer snelle scooter met een topsnelheid van bijna 65 km/u en een laag brandstofverbruik. De carrosserie is radicaal eenvoudig en bestaat in principe uit twee hoofdsecties. Het voorste deel bestaat uit een geperste vierkante buis met het balhoofd en de vork aan de voorkant, terwijl het achterste deel bestaat uit twee gebogen chromen buizen die de tank omringen en eindigen in de grote bagageruimte.

De motor is een 123 cc, windgekoelde motor met cardanaandrijving. De versnellingsbak met 3 versnellingen wordt met de voet bediend via een hefinrichting. Deze voetbediende versnellingspook is alleen te vinden op voertuigen uit de A-serie. De vering van de 125 A is zeer beperkt. Voor heeft hij twee simpele veren en achter is er helemaal geen vering of is de vering beperkt tot het luchtkussen in de 7-inch banden. Het mooie, heldere en strakke uiterlijk van de A is te danken aan het feit dat alle kabels en leidingen binnen de pijpen lopen. Deze intern verlegde kabels zijn echter een niet onbelangrijk nadeel als er een kabel vervangen moet worden. Dit is alleen mogelijk met aanzienlijke inspanningen.

Een heel interessant foefje, dat helaas alleen op de A te vinden is, is de standaard metalen oliemeetbeker die in de groene plastic tankdop zit. Vanuit het perspectief van vandaag koos Innocenti hier voor een nogal ongebruikelijke aanpak, met de remschoenen volledig van staal en de remvoering stevig ingebed in de trommels.

Innocenti bleef zijn model verder ontwikkelen, zodat we vandaag de dag drie series van de 125 A kennen. In deze jaren maakte Innocenti gebruik van kleuren die in overschotten beschikbaar waren, omdat ze in eerdere jaren in grote hoeveelheden waren geproduceerd voor militaire doeleinden. In vergelijking daarmee kon Innocenti een breed scala van zes verschillende kleuren aanbieden.

125 m (A) - 1e versie
(tot framenummer ~ 6900)

De voorstoel is vierkant en lichtbruin, het achterzadel werd alleen aangeboden als accessoire en was over het algemeen zwart.

De bagageruimte is voorzien van een degelijk slot, dat ook dienst doet als contactslot.

Standaard zijn de velgen verchroomd. De velgen zijn met drie verchroomde moeren direct aan de remtrommel vastgeschroefd.

De claxon wordt mechanisch met de voet bediend.

De ventilatorwielkap van de eerste modellen is in de kleur van het voertuig gespoten.

Het schakelpedaal is recht. Het rempedaal zit rechts achteraan (dus aan dezelfde kant als het versnellingspedaal).

De middenstandaard heeft geen veer, maar moet na het opkrikken aan een kleine hendel worden gehaakt.


125 m (A) - 2e versie
(tot framenummer ~ 11000)

Het voorste zadel heeft nu de klassieke driehoekige vorm en heeft tonveren voor vering. Vergeleken met de 3e versie is het zadel aanzienlijk kleiner en heeft het een beige zadelhoes. Het achterzadel was een accessoire en had ook een beige hoes.

Het slot op de bagageruimte is nu vervangen door een eenvoudige hendel.

De mechanische claxon is vervangen door een 6V zoemer. Op de plaats van de hendel voor de mechanische claxon zit nu een noodschakelaar.

De velgen zijn niet langer verchroomd, maar zilver gespoten. De achtervelg heeft nu aparte velgmoeren.

Het schakelpedaal is niet langer recht, maar licht gebogen.

Vanaf framenummer 10.000 is het rempedaal naar linksachter verplaatst.


125 m (A) - 3e versie
(tot framenummer ~ 14700)

Net als bij de laatste 10.00 voertuigen van de tweede serie zit het rempedaal aan de linkerkant.

De ophanging van de bestuurdersstoel is nu een centrale, horizontale veer en de bekleding is bruin.

De hoofdstandaard, die vanaf de 3e serie uit verschillende losse onderdelen aan elkaar is gelast, is gemaakt van grijs gietijzer en heeft een veer.

Originele verf (Lechler)

Bluette (blauw)
8017

Rosso (rood)
8020

Verde Olivia (olijfgroen)
8022

Avorio (ivoor)
8028